30 Mart 2008

Afrodit

Dün çizdim. 7B karakalem.


Share/Bookmark

7 yorum var:

Null dedi ki...

güzel çizim, görünce aklıma pamukkale'de ki kırık dökük kalıntı heykeller aklıma geldi

bohemian-jesus dedi ki...

konturler cok kalın..nerdeyse karikatur olmus

Barış dedi ki...

Karikatürize çizimin ayırdedici özelliği bildiğim kadarıyla çizgilerin niteliği değil, form manipülasyonundur. Kontürlerin kalınlığı da bir üslup işareti olamaz mı :)

bohemian-jesus dedi ki...

kontur zaten usluptur evet..pek tercih edilmez lakin dogru ray uzerinde giderse iyi durur..seninki biraz makas/bıcak yemiş gibi.sadece tavsiye..konturlerin bu kdr belirgin olucaksa dikkat et elini kaldırma.kontur dogru cizgiyi buldugunda uygulanır senin ki sekli icinde tutan bi küme gibi olmus..kolay gelsin calismalarinda

Barış dedi ki...

Kontür şöyle olur diye bir tanımlama yaparsanız o resim teknik resim olur. Hani şu makina çizimlerinde falan kullandıklarımızdan. Eksen çizgisi kesikli ve 0,3 kalınlıkta çizilir, kenarlar kesiksiz, 0,5 kalınlıkta çizilir, taramalar kesiksiz ve 0,5 kalınlıkta çizilir gibi. Eğer siz çizerken bahsettiğiniz gibi davranıyorsanız o sizin ya da esinlendiklerinizin üslubuna ilişkindir. Ama başka resimler için bunları eleştiri olarak söylerseniz tuhaf kaçar. Ters ışıkla çizilen nesnelerde kontür gerçekçi sonuç verir. Benim kontür çizme üslubum da bu. Baştan aşağı araştırma çizgileriyle resmi tamamlayan biri, "büyük ressam" olarak görülüp yaptıkları üslubuna işaret sayılıyorsa buna herkesin hakkının olması gerekmez mi?

bohemian-jesus dedi ki...

soyledigimi şöyle anla: türkcedeki r harflerini yuvarlayarak kullanmak bi konusma uslubudur..ama dogru uslup değildir.çirkin durur.saygı duymaktan uzaklastirmaz lakin beğenilmez etkileyici olmaz.ben sadece bi tavsiyede bulundum.nasıl calisacagin elbette sana kalmis..kolay gelsin

Barış dedi ki...

Ama dilde telaffuzun kuralları vardır. Çünkü dil ortaktır, standartlaşmıştır. Dejenere edilmesi hoş karşılanamaz. Verdiğiniz örnekteki r'leri yuvarlamak bir dejenerasyondur olsa olsa. Konuşmada tamamen özgürleşebilecek bir üslup tanımı yoktur. Telaffuz eğilimleri ve şiveler vardır sadece. Konuşmak estetik duyarlılığa seslenen sanatsal bir etkinlik değil ki. "Ben böyle konuşmayı estetik buluyorum" diyerek kafasına göre, tersten konuşan ya da sessiz harfleri söylememeyi tercih eden birini gördünüz mü hiç? Eğer dilde üslup ve de sanatsal kaygılara hitap etmek söz konusu olsaydı böyle şeyler görebilirdik belki.

Ama burada bambaşka bir şeyden bahsediyoruz :)