Birkaç gündür aklım bu kavramda; yanılsama... Aklımız gerçekleri nasıl da evirip çeviriyor, nasıl da akı kara, karayı ak gösteriyor. Güdüler, toplumsal etkiler, uzun ve kısa vadeli "çıkar"lar irademize şike yaptırıyor. Birilerini birdenbire nasıl da şiddetle sevip nasıl aniden nefret ediyoruz. Yaşama bakışımız nasıl da kedinin ulaşamadığı ciğer mevzuunda yansımasını buluyor. Tek kötü yanının "fazla iyi olmak" olduğunu söyleyen, zaaf ve eksiklerini şov malzemesi yapanlarımız var. (çok sakarım ben, yaşasınnn! gibi)Bu insanat bahçesinde tutarlı ve düzgün ilişkiler yürütmek ne zor. Aslında rutin iletişim ritüellerinin dışında bir ilişki görebildiğimi de söyleyemem...
Kimyamda bir gariplik olmalı, yine pesimist laflar ettim galiba... Bir şeylerin dengesini bulması için gerekliyse varsın olsun.
0 yorum var:
Yorum Gönder